Obróbka skrawaniem i emancypacja ekonomiczna: nieopowiedziana historia – 2

W tym tygodniu będziemy kronikować nieopowiedzianą historię liberalizacji gospodarczej Makenikii poprzez badanie doświadczeń Ugama (socjalizmu) pod Deklaracją z Aruszy, która chciała poddać wszystkie działania gospodarcze związane z zasobami mineralnymi pod nadzór państwa w celu osiągnięcia ekonomicznej samowystarczalności i wolności.

Do 1967 roku ówcześni przywódcy polityczni wymyślili sposoby osiągnięcia wolności gospodarczej poprzez przyjęcie gospodarki nakazowej, w której zapisano i wdrożono Deklarację z Aruszy (1967) z pragnieniem uzyskania większych korzyści z zasobów mineralnych.

Wdrożenie Deklaracji z Aruszy miało zapewnić, że wydobycie przyniesie narodowi więcej korzyści, ale wymusiło duże zagraniczne kopalnie.

Należą do nich kopalnie Geita, Buhemba, Korandatal, Saza, Kiyabakari i Canuck Gold, aby wymienić kilka do udławienia i zamknięcia, z wyjątkiem kopalni diamentów Mwadui, która była własnością 50-50 między De Beers a rządem brytyjskim, a tym samym niezależnym rządem Tanganiki odziedziczył 50% brytyjskiego rządu.

Tak więc, w ramach eksperymentu gospodarczego Ujamaa, rząd Tanzanii stał się jedynym inwestorem w górnictwo, a do 1972 roku State Mining Corporation (Stamico) została utworzona na rozkaz prezydenta i rozpoczęła działalność w 1973 roku, aby umożliwić rządowi posiadanie i obsługę projektów górniczych. Następnie Stamico odziedziczył kopalnię diamentów Mwadui oraz założył i prowadził TanCut Almasi, fabrykę cięcia i polerowania diamentów w mieście Iringa, aby ciąć i polerować niektóre diamenty przed eksportem ich za granicę.

Stamico stworzyło także kilka innych kopalń, w tym Buckreef Gold Mine, która powstała w wyniku ratowania zakładów górniczych i sprzętu z pospiesznie zamkniętych kopalni złota. Inne kopalnie zbudowane później obejmowały; Kopalnia fosforanów Minino; Kopalnia Kiwera. Kopalnia Kesarawe Kaolin i Kopalnia Soli Iovenza.

Jednak z biegiem czasu Stamico stawało się coraz bardziej niezdolne do opłacalnego prowadzenia rządowych kopalni, a pod koniec lat 70. socjalistyczny eksperyment zakończył się fiaskiem z powodu powstania zachodniego bloku kapitalistycznego i upadku wschodniego bloku Wojna, w której pielęgnowana była socjalistyczna gospodarka nakazowa, jest sponsorowana przez blok komunistyczny, a wolnokapitalistyczna gospodarka rynkowa jest sponsorowana przez blok kapitalistyczny.

Rząd Tanzanii w tym czasie musiał przemyśleć i zmienić orientację, aby przetrwać ten nowy światowy porządek gospodarczy. Po raz kolejny konieczne było wymyślenie i wdrożenie szeregu obietnic gospodarczych i reform, aby dostosować się do rosnącego globalnego zapotrzebowania gospodarczego na globalizację, ponieważ świat stał się globalną wioską, która wymaga zaproszenia bezpośrednich inwestycji zagranicznych w inwestycje górnicze.

Rząd zaczął zapraszać zagraniczne projekty, aby pomóc Tanzanii w budowaniu potencjału potrzebnego do opłacalnego wykorzystania jej zasobów mineralnych.

Niektóre z zainicjowanych projektów obejmowały zlecenie rządowi Geosurvey International GMBH w Niemczech przeprowadzenia ogólnokrajowego lotniczego badania geofizycznego, które obejmowało badania elektromagnetyczne i radiologiczne w celu zarejestrowania obszarów anomalii mineralizacji w latach 1978–1979, po których później miały nastąpić projekty eksploracji minerałów gruntowych w celu odkrycia gospodarcze złoża kopalin.

Projekt badań geofizycznych został pomyślnie zakończony w 1979 r., a lotnicze mapy magnetyczne i radiologiczne oraz dane stały się kamieniem węgielnym działań związanych z poszukiwaniem minerałów w Tanzanii.

Stamico rozpoczęło również współpracę z zagranicznymi firmami w celu poszukiwania złota, na przykład w 1982 r. weszło w spółkę joint venture z Outokumpu w celu zbadania złoża złota Bulyanhulu i zagospodarowania kopalni, ale zostało to później sprzedane firmie Sutton Resources, a następnie firmie Barrick w 1999 r.

Biorąc pod uwagę poprzedni opis rozwoju przemysłu wydobywczego w Tanzanii, można się spodziewać, że historia Makenikya była kolejnym drastycznym krokiem w próbie osiągnięcia korzystnej dla obu stron sytuacji między państwem a inwestorem, jak zostanie to omówione później.

W przyszłym tygodniu będziemy kontynuować kronikę wysiłków rządu, aby przemysł wydobywczy stał się motorem wzrostu gospodarczego, śledząc podstawy historii Makeniqua.