Naukowcy odkrywają nowe gatunki „niezniszczalnych” niesporczaków zachowane w 16-milionowym bursztynie

Naukowcy odkryli nowy gatunek niesporczaka, zachowany niemal w całości w 16-milionowym bursztynie.

Znane również jako niedźwiedzie wodne, to grupa mikroskopijnych bezkręgowców najlepiej znana ze swojej zdolności do przetrwania w trudnych warunkach.

Ze względu na mikroskopijne rozmiary i martwe ciało mineralne prawdopodobieństwo skamieniałości jest niewielkie.

W nowym artykule naukowcy opisują nowo wyglądającą skamielinę niesporczaków reprezentujących nowy rodzaj i gatunek.

Udało im się uzyskać wysokiej rozdzielczości obrazy ważnych cech anatomicznych, które pomogły im w analizie skamieniałości.

Naukowcy twierdzą, że nowa skamielina, Paradoryphoribius chronocaribbeus, jest trzecią wolno poruszającą się skamieliną bursztynową, jaka została do tej pory w pełni opisana i oficjalnie nazwana.

Dwie inne w pełni opisane skamieniałości niesporczaków to Milnesium swolenskyi i Beorn leggi, oba znane z bursztynu kredowego w Ameryce Północnej.

Czym są niesporczaki?

Niesporczaki, znane również jako niedźwiedzie wodne, są uważane za najbardziej nietrwałe zwierzęta na świecie.

Te maleńkie, rozdrobnione stworzenia występują w wielu formach – jest ich ponad 900 – i można je znaleźć na całym świecie, od najwyższych gór po najgłębsze oceany.

Niesporczaki, znane również jako niedźwiedzie wodne, są uważane za najbardziej nietrwałe zwierzę na świecie

Mają osiem nóg (cztery pary), a każda noga ma cztery do ośmiu pazurów przypominających pazury niedźwiedzia.

Ugotuj stworzenia o średnicy 1 mm, zamroź je, wysusz i poddaj działaniu promieniowania, a będą tak sprężyste, że będą żyły po 200 latach.

Niedźwiedzie wodne mogą przetrwać w temperaturach do -457 stopni, upale do 357 stopni i napromieniowaniu 5700 Gy, podczas gdy 10-20 Gy zabiłoby ludzi i większość innych zwierząt.

Niesporczaki istnieją od 530 milionów lat i przeżyły dinozaury.

Zwierzęta mogą również żyć nawet dekadę bez wody, a nawet żyć w kosmosie.

READ  Niesamowity „pierścień Einsteina” został zauważony przez teleskop Hubble'a 3,4 miliarda lat świetlnych od Ziemi

Podczas podróży w kosmos w 2007 r. niesporczaki zostały wystawione na próżnię kosmosu i szkodliwe promieniowanie słoneczne, ale po powrocie na Ziemię nadal są w stanie przetrwać i rozmnażać się.

Małe ośmionożne zwierzęta występują na wszystkich kontynentach iw różnych środowiskach, w tym morskich, słodkowodnych i lądowych.

Chociaż przetrwały wszystkie pięć masowych wymierań eonów, najstarsze, nowocześnie wyglądające niesporczaki znane są tylko z okresu kredowego – około 80 milionów lat temu.

Pomimo ich długiej historii ewolucyjnej i globalnego rozmieszczenia, istnieje wiele braków w ich zapisie kopalnym.

Paradorivirius to pierwsza skamielina znaleziona w miocenie (około 16 mln lat temu) bursztynu dominikańskiego i pierwszy przedstawiciel skamieniałości nadrodziny niesporczaków Isohypsibioidea.

„Trudność w pracy z tym bursztynowym okazem polega na tym, że jest on tak mały, aby można go było przeprowadzać pod mikroskopem, potrzebujemy specjalnego mikroskopu, aby zobaczyć całą skamieniałość” – powiedział główny autor Mark Maballo z Wydziału Biologii Organicznej i Ewolucyjnej Uniwersytetu Harvarda.

Naukowcy twierdzą, że długość ciała nowego niesporczaka wynosi zaledwie 559 mikrometrów – czyli nieco ponad pół milimetra.

Przy tak małej skali mikroskop do preparacji może odsłonić jedynie zewnętrzny kształt otworu.

Na szczęście naskórek niesporczaka składa się z chityny, włóknistej substancji glukozy, która jest niezbędnym składnikiem ścian komórkowych grzybów i egzoszkieletów niektórych innych bezkręgowców.

Chityna jest łatwo fluorescencyjna i wzbudzana laserowo, co umożliwia pełną wizualizację skamieniałości niesporczaków przy użyciu określonej metody.

Użycie konfokalnej mikroskopii laserowej zamiast światła przechodzącego do badania skamielin stworzyło odcienie fluorescencji, co pozwala na wyraźniejszy obraz wewnętrznej morfologii.

Metoda ta pozwoliła naukowcom na wizualizację dwóch bardzo ważnych postaci ze skamieniałości – pazurów i aparatu policzkowego, czyli wykonanego również ze skórek przedniego jelita zwierzęcia.

Paradoryphoribius to pierwsza skamielina zawierająca w miocenie (około 16 mln lat temu) bursztyn dominikański i pierwszy przedstawiciel skamieniałości rodziny superniesporczaków Isohypsibioidea

READ  Musk staje w obliczu koszmaru, gdy turyści kosmiczni zostają uwięzieni na Międzynarodowej Stacji Kosmicznej po tym, jak zła pogoda budzi obawy NASA | nauka | Aktualności

Beorn leggi, pierwsze skamieniałe niesporczaki, znaleziono w 1964 r. w bursztynie kanadyjskim z okresu kampanskiego (~78 mln.). Milnesium swolenskyi (92~Ma.) znaleziono w bursztynie turońskim z New Jersey i opisano 36 lat później. Domniemana przodek siostra niesporczaków, zwana „Orsten tardigrades” ze środkowego kambru, została znaleziona na Syberii i została oceniona w 1995 roku

„Skamieliny niesporczaków są rzadkie” – powiedział naczelny autor, profesor Javier Ortega-Hernandez, również z Wydziału Biologii Organicznej i Ewolucyjnej Uniwersytetu Harvarda.

Dzięki naszemu nowemu badaniu, pełne zestawienie obejmuje tylko cztery próbki, z których tylko trzy są formalnie opisane i nazwane, w tym Paradoryphoribius.

Artykuł ten obejmuje głównie jedną trzecią znanych dotychczas skamielin niesporczaków.

Wykorzystanie konfokalnej mikroskopii laserowej zamiast światła przechodzącego do badania skamielin utworzonych gradacji fluorescencji, co pozwala na wyraźniejszy obraz wewnętrznej morfologii

Co więcej, Paradoryphoribius dostarcza jedyne dane na temat powolnego aparatu policzkowego w całym swoim zapisie kopalnym.

Autorzy zauważają, że skamieniałości niesporczaków bursztynu są silnie zachowawcze ze względu na ich niewielkie rozmiary i preferencje siedliskowe.

Tak więc złoża bursztynu stanowią najbardziej wiarygodne źródło do znajdowania nowych skamielin niesporczaków, choć nie oznacza to, że znalezienie ich jest łatwym zadaniem.

Wyniki zostały opublikowane w Proceedings of the Royal Society B.