NASA ujawnia z niezwykłą szczegółowością dwie galaktyki, mgławicę i gromadę gwiazd

Na pierwszy rzut oka na te zdjęcia wybaczono by ci pomylenie ich z dziełami sztuki z najnowszej modnej galerii sztuki.

Ale obrazy są bardzo realne i zostały stworzone przez połączenie obrazów z dwóch najpotężniejszych teleskopów NASA.

Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba i Obserwatorium Rentgenowskie Chandra uchwyciły oszałamiający widok dwóch galaktyk, mgławicy i gromady gwiazd.

Dzięki połączeniu obrazów te kosmiczne cuda można zobaczyć w pełnej krasie.

„Kiedy wiele teleskopów NASA obserwuje ten sam region kosmiczny, ujawniają się prawdziwe kolory wszechświata” – powiedziała NASA.

Aby stworzyć złożone obrazy, NASA zwróciła się do Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba i Obserwatorium Rentgenowskiego Chandra.

„Każde zdjęcie łączy promieniowanie rentgenowskie Chandra – formę światła o wysokiej energii – z danymi w podczerwieni z wcześniej opublikowanych zdjęć Webba, z których oba są niewidoczne gołym okiem” – wyjaśniła agencja kosmiczna.

NASA uwzględniła również dane z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a, który wykorzystuje światło optyczne, emerytowanego Kosmicznego Teleskopu Spitzera (podczerwień), a także XMM-Newton (rentgen) Europejskiej Agencji Kosmicznej i Teleskopu Nowej Technologii Europejskiego Obserwatorium Południowego (optyczny) .

Powstałe zdjęcia gromady gwiazd NGC 346, galaktyki spiralnej NGC 1672, Mgławicy Orzeł M16 i galaktyki spiralnej M74 to jedne z najbardziej oszałamiających ujęć wykonanych przez NASA.

NGC346

NGC 346 to gromada gwiazd w Małym Obłoku Magellana, około 200 000 lat świetlnych od Ziemi.

Zdjęcia wykonane przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba pokazują pióropusze i łuki gazu i pyłu, które gwiazdy i planety wykorzystują jako materiał źródłowy podczas ich formowania.

Tymczasem purpurowy obłok po lewej, widziany przez Chandrę, jest pozostałością po wybuchu supernowej z masywnej gwiazdy.

„Dane z Chandra ujawniają również młode, gorące, masywne gwiazdy, które wysyłają silne wiatry na zewnątrz ze swoich powierzchni” – powiedziała NASA.

NGC 1672 to galaktyka spiralna sklasyfikowana przez NASA jako spirala „łukowata”. NASA wyjaśniła: „W regionach w pobliżu ich centrów ramiona galaktyk spiralnych z poprzeczką znajdują się głównie w prostym paśmie gwiazd przechodzącym przez środek, który otacza jądro, w przeciwieństwie do innych spiral, których ramiona zawijają się aż do rdzenia.

Messier 16, znana również jako Mgławica Orzeł, to słynny region na niebie, często nazywany „Filarami Stworzenia”.

NGC1672

NGC 1672 to galaktyka spiralna sklasyfikowana przez NASA jako spirala „łukowata”.

NASA wyjaśniła: „W regionach w pobliżu ich centrów ramiona galaktyk spiralnych z poprzeczką znajdują się głównie w prostym paśmie gwiazd przechodzącym przez środek, który otacza jądro, w przeciwieństwie do innych spiral, których ramiona zawijają się aż do rdzenia. .

Dane z Chandra ujawniają zwarte obiekty w galaktyce spiralnej, w tym gwiazdy neutronowe i czarne dziury, a także pozostałości po supernowych.

Dane z Hubble’a i Jamesa Webba zostały wykorzystane do wypełnienia ramion spiralnych pyłem i gazem.

Messier 16 (Mgławica Orzeł)

Messier 16, znana również jako Mgławica Orzeł, to słynny region na niebie, często nazywany „Filarami Stworzenia”.

Messier 74 to kolejna galaktyka spiralna oddalona o około 32 miliony lat świetlnych, którą widzimy oko w oko z naszego punktu obserwacyjnego na Ziemi.

Na tym złożonym zdjęciu dane Webba pokazują ciemne obłoki gazu i pyłu pokrywające kilka pozostałych gwiazd, które dopiero co się uformowały.

Tymczasem dane z Chandry wyglądają jak kropki i pokazują młode gwiazdy, które emitują obfite ilości promieniowania rentgenowskiego.

Messiera 74

Wreszcie Messier 74 to kolejna galaktyka spiralna oddalona o około 32 miliony lat świetlnych, którą widzimy oko w oko z naszego punktu obserwacyjnego na Ziemi.

„Messier 74 została nazwana Galaktyką Widmo, ponieważ jest stosunkowo słaba, co sprawia, że ​​jest trudniejsza do wykrycia za pomocą małych teleskopów niż inne galaktyki w słynnym katalogu Charlesa Messiera z XVIII wieku” – powiedziała NASA.

Dane Webba przedstawiają pył i pył w podczerwieni, podczas gdy dane Chandra wskazują na wysokoenergetyczną aktywność gwiazd w zakresie fal rentgenowskich.

Teleskop Jamesa Webba: teleskop NASA o wartości 10 miliardów dolarów został zaprojektowany do wykrywania światła z najstarszych gwiazd i galaktyk

Teleskop Jamesa Webba został opisany jako „wehikuł czasu”, który może pomóc odkryć tajemnice naszego wszechświata.

Teleskop posłuży do obserwacji pierwszych galaktyk powstałych we wczesnym wszechświecie ponad 13,5 miliarda lat temu, obserwacji źródeł gwiazd, egzoplanet, a nawet księżyców i planet naszego Układu Słonecznego.

Masywny teleskop, który kosztował już ponad 7 miliardów dolarów (5 miliardów funtów), jest uważany za następcę Kosmicznego Teleskopu Hubble’a.

Teleskop Jamesa Webba i większość jego instrumentów ma temperaturę około 40 K — około minus 387 Fahrenheita (minus 233 Celsjusza).

Jest to największy i najpotężniejszy orbitalny teleskop kosmiczny na świecie, zdolny spojrzeć wstecz na 100-200 milionów lat po Wielkim Wybuchu.

Obserwatorium na podczerwień, które krąży wokół niego, ma być około 100 razy potężniejsze niż jego poprzednik, Kosmiczny Teleskop Hubble’a.

NASA lubi myśleć o Jamesie Webb jako o następcy Hubble’a, a nie o zastępcy, ponieważ obaj będą przez jakiś czas pracować w tandemie.

Teleskop Hubble’a został wystrzelony 24 kwietnia 1990 roku przez prom kosmiczny Discovery z Kennedy Space Center na Florydzie.

Krąży wokół Ziemi z prędkością około 17 000 mil na godzinę (27 300 km/h) na niskiej orbicie okołoziemskiej na wysokości około 340 mil.