Nagłe usunięcie prezesa polskiego banku budzi obawy przed ingerencją polityczną

Dwa tygodnie temu Gbigno Jakello w wywiadzie prasowym nakreślił swoje ambicje związane z największym bankiem w Polsce.

Następnego dnia zrezygnował ze stanowiska dyrektora generalnego PKO Bank BolskyOferuje połączenie bankowości korporacyjnej, detalicznej i prywatnej i ma historię od pierwszej wojny światowej. Jego nagłe odejście oznaczało koniec 12-letniej rządów, które uczyniły Jakello jednym z najdłużej urzędujących premierów w indeksie blue chipów w Polsce.

Późniejsza sprzedaż akcji PKO była po części wyrazem uznania dla jego kadencji. Polskie banki przeżywają mniej burzliwe dziesięciolecia niż ich odpowiedniki w Niemczech, Włoszech czy Hiszpanii. Sektor wypadł lepiej niż większość w czasie kryzysu finansowego, a polska gospodarka, w przeciwieństwie do większości części Europy, uniknęła później recesji. Ale nawet na stosunkowo nieszkodliwym tle PKO, wspierane przez państwo, było postrzegane jako dokonujący solidnych postępów.

Słabość pakietu PKO odzwierciedlała jednak także obawy, że polska polityka, która jest coraz bardziej dzieląca, może dalej wkradać się do kontrolowanych przez państwo instytucji, które dominują w krajowym indeksie WIG20. Z blisko 30-procentowym udziałem w PKO, posiada udziały w 10 z 20 największych polskich spółek giełdowych, w tym rafinerie PKN Arlon, górnictwie JSW i ubezpieczycielu PJU.

Jakello został powołany na najwyższe stanowisko w PKO w 2009 roku, podczas gdy obecnie Polską rządzi koalicja z opozycyjną Platformą Obywatelską. Ale w przeciwieństwie do wielu z nich uciekł przed tłumem po dojściu do władzy Prawa i Sprawiedliwości (PIS) w 2015 roku i rozpryskiwaniu sojuszników na najwyższych szczeblach organizacji wspieranych przez rząd.

Bliskość Jakello z byłym bankierem, a obecnie premierem Mathewsem Moravekim, jest powszechnie uważana za kluczowy czynnik jego długowieczności.

Pomimo tego związku, analitycy twierdzą, że Jacqueline była bardziej przeciwna próbom polityków, by ustanowić partnerów w rolach wykonawczych, niż liderom innych organizacji prorządowych.

„Bankowi udało się stworzyć zespół dobrych menedżerów” – powiedział Markin Materna, szef działu badań w Banku Millennium w Warszawie. „W przeciwieństwie do wielu firm kontrolowanych przez rząd”.

Osoby zaznajomione z tą sprawą mówią, że opozycja nie kochała Jakello za postacie różnych sekcji polskiego rządu, dla których największy bank w kraju był atrakcyjnym narzędziem wpływów.

Jakello w oświadczeniu zapowiadającym odejście powiedział, że PKO nie podał żadnego powodu do rezygnacji. Jednak ludzie dodawali, że za odejściem 57-latki stoją czynniki polityczne.

Na krótko przed odejściem Jacquello ministerstwo własności państwa naciskało na zgromadzenie wspólników w celu omówienia zmian w strukturze komisji nadzorczej PKO odpowiedzialnej za wybór prezesa banku.

„Jagello został bardzo mocno uderzony [factions in] Pice, bo kolejna grupa zainteresowanych ludzi chciała rządzić bankiem ”- powiedział ktoś zaznajomiony z sytuacją. „Po tylu latach Jagello jest tym wszystkim trochę zmęczony”.

Ministerstwo własności stanu powiedział, że odejście Jacquello było jego własną decyzją i odmówił dalszych komentarzy.

Wewnętrzną wolą zastąpienia Jakello był John Emerick Roskisweski, członek rady dyrektorów PKO, który nadzoruje operacje detaliczne banku i który zna Moravekiego od wielu lat, według dwóch znających sprawę osób.

Wicepremier Polski Jarosław Kaczyński powiedział w zeszłym tygodniu, że nowy prezes będzie pochodził z obecnego zarządu banku.

Następca Jakello będzie dążył do zbudowania swojego dziedzictwa. Bank szybko skorzystał z przejścia na bankowość mobilną. Pod rządami Jakello podwoił swoje aktywa i osiągnął zysk w wysokości 30 miliardów złotych (2 8,2 miliarda złotych) – największy problem polskich banków w ostatnim dziesięcioleciu, nawet po tym, jak w zeszłym miesiącu przeznaczył 5,6 miliarda złotych na rozstrzyganie sporów o kredyty hipoteczne we frankach szwajcarskich.

W pewnym momencie 2019 kapitalizacja rynkowa szybko przekształciła Deutsche Bank, który zmagał się z najnowszym planem restrukturyzacji.

„Myślę, że Jagello wykonał dobrą robotę przez 12 lat” – powiedział starszy polski bankier. „Szczególnie jeśli chodzi o cyfryzację banku”.

Ale każdy strzał w kierunku jego następcy, by kontynuował swoją pracę, zależy również od złożonej polityki w Polsce.

Matterna powiedział, że wraz ze zmianą kierownictwa ważne jest, co stało się z innymi wyższymi menedżerami banku.

„PKO zawsze był bankiem kontrolowanym przez państwo [political] Presja istniała od zawsze, ale biorąc pod uwagę fakt, że Jagello przetrwał kilka rządów, utrzymuje się pewne kontinuum działań, a więc ze strategicznego punktu widzenia wpływ [state] Oczywiście było mniej – powiedział.

„Teraz pytanie brzmi: czy to się zmieni. Na pewno nie zadziała, jeśli kluczowi menedżerowie zostaną nagle zmienieni”.