„Matrix Revival” podnosi oczekiwania widzów – i bohaterów – po 20 latach | Filmy i TV | Cincinnati

Zmiana kultury to coś, co niewielu może twierdzić, ale Lana Wachowski – wraz ze swoją siostrą Lily – niezaprzeczalnie to uczyniła. Po przekształceniu filmu, fikcji i niezliczonych ludzi postrzegania siebie i własnej siły w głęboko kontrolowanym i potężnie przeciętnym świecie, niewiele prac może pochwalić się estetycznym lub kulturowym wpływem porównywalnym z pochodzeniem sióstr Wachowskich. matryca potroić.

Matryca Zmartwychwstania Udowadnia swoją głęboką świadomość tego, czyniąc odrodzenie serii niewiele więcej niż wypuszczenie starego samochodu, zamiast proponowania nowego modelu w energicznym i wątpliwym dialogu z poprzednikami. Najnowsza seria jest mniej zainwestowana w kontynuację przygód i dystopijnego stylu pierwszej trylogii niż w zajmowanie się stanowiskiem jej tworzenia, najnowsza seria jest głęboko osobista i emocjonalnie wyeksponowana, wykazując oznaki szczerej walki, gdy pracuje nad wymyśleniem drogi naprzód.

Polski na temat znanego, zorientowanego na pogodę projektanta gier i programisty w Thomas Anderson (Keanu Reeves), który sam jest odpowiedzialny za produkcję serii popularnych gier o nazwie macierzi wskrzeszenie Reinterpretuje zielone i jasne symulacje wczesnych filmów jako słoneczny świat wypełniony czystym niebem i przewiewnymi espresso. Wpatrując się w lśniącą, wyrafinowaną panoramę San Francisco ze swojego oszklonego biura, partner biznesowy Andersona, Smith (bogate arogancki Jonathan Groff), rozważa iskierkę spojrzenia: „Jest tak doskonały, że musi być fałszywy”.

Tutaj jego dystopia często przybiera błyszczące, złośliwe i uwodzicielskie formy – mniej tyraniczne, muskularne lub nadmiernie myślące niż świat i wrogowie, których poznaliśmy wcześniej w serii. Minęły dziesięciolecia i wiele się zmieniło. Sama sfera Matrycy, ukryta sieć systemów szyfrowania, które wszyscy proponowaliśmy zamieszkać, nie jest wyjątkiem, teraz w widocznym miejscu bliżej naszego świata – z innym szczepem rozświetlonego ogniem splendoru, nowym obliczem serii. wszechobecne zagrożenie.

To sprawia, że ​​ucisk i wyobcowanie każdej postaci początkowo jest bardziej pociągające, a następnie głęboko zakorzenione w labiryncie udogodnień oferowanych jako akompaniament. Nowa matryca Przedstawia systemy zasilania jako broń przymusu i pocieszenia, a nie brutalnych i potężnych handlarzy niewolnikami – choć tutaj, na końcu opowieści, główną rolę odgrywa policja.

To sprawia, że ​​Anderson – naprawdę Neo – jest bardziej groteskowy w tym parku niż w kapitalistycznym śródmieściu rozkoszy jego głębokiego niepokoju.

Podobnie jak Wachowski, jest wybitnym i wpływowym artystą, który został poproszony o kontynuowanie pracy w oparciu o stare sukcesy – ale perspektywa okazuje się myląca, co skutkuje osobną serią retrospekcji i samotnych nawiedzonych chwil, które wyróżniają się jak wskrzeszenie„Najbardziej pilne i technicznie istotne części. Kierując swoim olśniewającym doświadczeniem życiowym — spędzonym na stanowiskach i doświadczeniach, które przeszły od uprzywilejowanych do oburzających i mylących — Wachowski przedstawia głęboko zabawne, bogate w refleksje spojrzenie na doświadczenie swojej pracy twórczej. prezentowanie zatłoczonych sal konferencyjnych i planowanie spotkań za filmem matryca Kontynuacja, ona (wraz ze współautorami Davidem Mitchellem i Alexandrem Haimonem) oferuje potężną i autorytatywną satyrę na BloombergBiały kołnierzyk w stylu Corral zamieszkuje własne, samotne osobowości.

Kluczową wśród tych lunatyków jest Tiffany (Carrie-Ann Moss), w poprzednich filmach tak naprawdę Trinity: teraz wcielona w rolę zamężnej mamy, która spędza trochę czasu, pracując nad Ducati. Kiedy Neo spotyka ją i słodko z nią flirtuje w śmiesznie eleganckiej kawiarni, ich przeciągnięte i czyste zaloty niosą ze sobą cały ciężar alchemii i głębokiej tęsknoty, niezależnie od trwającej dziesięciolecia rozłąki. Z Reevesem noszącym części filmu, łatwo prześlizgując się między gniewem, żalem, niepokojem i spokojem, Moss zapewnia charakterystyczną mieszankę namiętnego pokrewieństwa i cynicznej determinacji w reagowaniu; Razem te słowa mówią znacznie głośniej niż linie na stronie mogą mówić same. Przez większość filmu misją Neo jest dotarcie do Trinity i przebudzenie go – po tym, jak zmagał się z odnowioną świadomością samego siebie.

Ale dołącza do nich również wielu fanów i nowicjuszy – w tym niestety przerobiony Morfeusz (Yahya Abdul-Mateen II), czarodziej Nas (Neil Patrick Harris, często przereklamowany) i mile widziana oryginalna postać o imieniu Bugs (Jessica Henwick) . Jako przebudzona bojowniczka rebeliantów (i wypełniona czerwienią w dawnym znaczeniu), obsada fanów dołącza do niej w dawnych wyczynach powracających aktorów w walce o wolność ludzkości – coś, czego nie wydaje im się dać, chyba że naprawdę tego chcą . Z jej grupą nowych fanów, poza nieustępliwym scenariuszem filmu, podkreśla się zarówno dowcip, jak i dowcip. wskrzeszenie„Otwarcie i poczucie komfortu jest teraz w wielu franczyzach – i jest łatwiejsze do przyjęcia niż wiele innych części filmu. Bugs and Company i tak są najlepszymi sojusznikami Neo w dotarciu do Trinity, zmagając się z dziwnym faktem, że para jest razem od dziesięcioleci Odmówiono im jednak właściwego zjednoczenia i możliwości pełnego połączenia, ten moment zależałby od tego, czy staną się (ponownie) sobą w pełni świadomymi.

Pisarz i reżyser Paul Schrader omówił tę metaforę w kategoriach przypominających nieznaczne oddzielenie Neo i Trinity, nawet z lekkim dystansem dla „różnicy między autoterapią a sztuką”. Porównując problemy poruszane przez sztukę i metafory używane w naładowanych drutach, sugeruje, że chociaż można je zbliżyć, powinny one „schodzić razem, ale nigdy się nie dotykać”; Mówi, że ten proces jest niezbędny do wygenerowania znaczenia lub komunikacji w formie „skoku” lub „iskry”. Przy zbyt dużym nakładaniu się lub zbyt dużej odległości występuje, On mówiBrak iskry – ale kiedy to działa? „żyjesz.”

Konstruując swój film wokół tematu jego egzystencji, jednocześnie zajmując się treścią poprzednich filmów, Wachowski odnosi się bezpośrednio do tego delikatnego i wrażliwego dzieła sztuki. Pracując nad stworzeniem czegoś, co narodziło się nie tylko ze starego materiału filmowego, ale z własnego doświadczenia, często udaje jej się stworzyć zupełnie inny rodzaj życia lub iskrę niż to, co oferowała sama jej poprzednia praca. Podczas gdy niektóre sekwencje wydają się tutaj rutynowe – jak bardziej interpretacyjne sekwencje znalezione w Io, film Settlement for Awakened Humans (również problem w starych filmach Zion) – wskrzeszenie W dużej mierze czuje energię w swoim pragnieniu remiksowania i obalenia precedensów w treści i stylu. energia wskrzeszenie W jakiś sposób bardziej subtelny niż w poprzedniej trylogii, traktowanie wrogów i mentalnych kombinacji jest mniej proste lub łatwe do złamania niż wcześniej. Pod innymi względami – i jak w większości prac sióstr Wachowskich – może się wydawać tak oczywiste, że wyraża on „problem” w terminologii Schradera tak bezpośrednio, że może zaryzykować utratę części iskry, która energetyzuje najwspanialszą sztukę.

Zmiana stylu wydaje się tutaj ryzykowna, ale warto przyjrzeć się, że Wachowski nie będzie dalej działał w tym samym duchu, co kilkadziesiąt lat temu. Jej praca tutaj jest bardziej humorystyczna, bardziej pochłonięta popem i bardziej werbalnie obraźliwa – ale jest bardziej romantyczna niż kiedykolwiek. Yuen Woo-ping jest tutaj nieobecny, zastąpiony przez mniej barokową i bardziej taktyczną choreografię autorstwa wybitnego reżysera Chada Stahelsky’ego, również długoletniego thrillera Reevesa, dublera oryginałów. Brama Józefa Sally, Alum uczucie 8 Wiele innych osób łączy większość sekwencji w szybkich falach, sprawiając, że nawet najbardziej przyciągające wzrok ujęcia są roztrzęsione, co może energetyzować lub drenować działania na różnych zakrętach.

Ale te porównania, choć blisko powiązane, są rzeczami, na które czeka nas film; Pytanie, dlaczego ten film nie wygląda lub nie przypomina innych, byłoby błędnym pytaniem i oczywistym sposobem na ominięcie sedna. Podczas gdy niektóre rzeczy trwają nadal i niektóre zmiany mogą być mile widziane, Wachowski nie jest zainteresowany robieniem tego samego – i zrozumiałe jest, że świat i ludzie na nim są inni niż byli 20 lat temu. W klimacie, w którym premiery na tak budżetową skalę wydają się w dużej mierze zakorzenione w fabrykach, a widzowie pocieszają się długim bufetem znanych udogodnień, podobnych do tych, które Wachowski traktuje na ekranie, trudzenie się w starych, przerysowanych imitacjach i żyłkowych osiągnięciach nie wydaje się nijakie. Po obejrzeniu kwiecistej pracy, którą tu wykonała, jestem wdzięczny, że nie chciała.

Ta historia została pierwotnie opublikowana przez naszą siostrzaną gazetę CityBeat Detroit Metro Times.

Subskrybuj nasze cotygodniowe biuletyny, aby otrzymywać najnowsze wiadomości, rzeczy do zrobienia i miejsca do jedzenia, dostarczane prosto do Twojej skrzynki odbiorczej.

Podążaj za nami Portal społecznościowy Facebooki Świergot i Instagram.