Kościół katolicki kanonizuje polską rodzinę za ukrywanie Żydów

W niedzielę Kościół katolicki dokonał kanonizacji dziewięcioosobowej polskiej rodziny, w tym noworodka, która zginęła z rąk nazistowskich Niemców podczas II wojny światowej za udzielanie schronienia rodzinie żydowskiej przed Holokaustem. Uroczystość beatyfikacyjna Józefa i Wiktorii Ulmów oraz ich siedmiorga dzieci odbyła się w południowo-wschodniej Polsce, w Markowej, gdzie zginęli oni w marcu 1944 r. z rąk niemieckiej żandarmerii.

Kardynał Marcello Semeraro odczytał przesłanie papieża Franciszka podczas Mszy św., w której uczestniczyli polski prezydent, premier i inne osoby. „Odtąd pozwalamy na nadawanie tytułu Błogosławionych czcigodnym sługom Bożym Józefowi i Wiktorii Ulmom, małżonkom i ich siedmiorgu dzieciom… (którzy) bez lęku oddawali życie za miłość swoich braci i przyjmowali do swoich domów ci, którzy cierpieli prześladowania” – napisał Papież.

Po ogłoszeniu beatyfikacji odsłonięto obraz przedstawiający rodzinę i na środek sceny przeniesiono relikwiarz zawierający jej szczątki. Beatyfikacja jest ostatnim krokiem przed świętością w Kościele rzymskokatolickim. Media watykańskie zauważyły, że jest to pierwszy przypadek wspólnego uhonorowania w ten sposób całej rodziny.

W Watykanie papież Franciszek określił polską rodzinę jako „promień światła” w mrokach II wojny światowej i stwierdził, że powinna być wzorem do naśladowania dla innych. Rozpoczęły się gromkie brawa od pielgrzymów zgromadzonych na Placu Świętego Piotra, aby wysłuchać jego anielskiego przesłania.

Holokaust Około trzech milionów Żydów mieszkających w przedwojennej Polsce zginęło podczas hitlerowskiego niemieckiego Holokaustu, co stanowi około połowę Żydów zabitych podczas II wojny światowej.

Żydów z całego kontynentu wysyłano na śmierć do obozów zagłady zbudowanych i prowadzonych przez Niemców w okupowanej Polsce – siedzibie największej wówczas społeczności żydowskiej w Europie – w tym w Auschwitz, Treblince, Bełżcu i Sobiborze. Rodzina Olmy znajdowała się w centrum wysiłków nacjonalistycznego rządu PiS, mających na celu podkreślenie odwagi tysięcy Polaków, którzy starali się pomóc Żydom w ucieczce z Holokaustu.

Polityka ta wywołała potępienie ze strony organizacji żydowskich i części historyków za umniejszanie roli tych, którzy współpracowali z Niemcami. PiS mówi upamiętnienie tego wstydu dla kraju. W rejonie Markowej część historyków podaje, że z zeznań świadków wynika, że ​​niektórzy miejscowi mieszkańcy plądrowali domy żydowskie, wydawali ich Niemcom, a nawet popełniali samobójstwa.

„Sposób, w jaki rozmawiamy o historii tego regionu, to stracona szansa” – stwierdził Dariusz Lipionka, historyk Polskiej Akademii Nauk. „Jeśli pokażemy, czego dokonali wówczas niektórzy Polacy, pokażemy bohaterstwo naukowców maksymalnym stopniu.” . Instytut Pamięci Narodowej (IPN) stwierdził, że badania przeprowadzone przez Lipionkę i historyka Jana Grabowskiego zawierają błędy merytoryczne i zaprzeczają, jakoby muzeum w Markowej pominęło lub zataiło informacje na temat zaangażowania Polski w zabijanie Żydów.

Tysiące Polaków podczas wojny ryzykowało życie, aby chronić swoich żydowskich sąsiadów. Jednak badania publikowane od upadku komunizmu w 1989 r. wykazały, że tysiące Żydów również zabijało lub skazało tych, którzy ukrywali ich przed nazistowskimi okupantami, kwestionując narodową narrację, że Polska była jedynie ofiarą. „Mamy obowiązek pamiętać o sprawiedliwych i czynić z nich wzorce do naśladowania dla tego, kim chcemy być” – powiedział Michael Schudrich, odpowiedzialny za sprawy uchodźców. „Musimy też pamiętać o współpracownikach, bo oni też są wzorami do naśladowania, dla których nie chcemy być.” Naczelny Rabin Polski.

(Ta historia nie została edytowana przez zespół Devdiscourse i została wygenerowana automatycznie z kanału dystrybucyjnego.)