Kobiety w kosmicznych misjach symulacyjnych wykazują bardziej zrównoważone przywództwo

Nowe badanie, oparte na raportach liderów stacji badawczej Desert Mars, ujawnia różnice w zachowaniu kierowców wśród kobiet i mężczyzn. Chociaż obie płcie koncentrują się na zadaniach, kobiety są bardziej pozytywne. Płci różnią się też podejściem do zespołu – podczas gdy mężczyźni skupiają się na osiągnięciach, kobiety kładą nacisk na wzajemne wsparcie. Według autorki badania Ingi Popovitou, socjologa z Uniwersytetu Technologicznego w Kownie (KTU) na Litwie, odkrycia sugerują, że kobiety mogą być lepiej przystosowane do długoterminowych misji kosmicznych.

Według naukowca od 2021 r. tylko trzy kobiety służyły jako dowódcy Międzynarodowej Stacji Kosmicznej w ciągu dwóch dekad jej funkcjonowania. Chociaż przestrzeń staje się coraz bardziej zróżnicowana, niewiele wiadomo na temat różnic płci w prowadzeniu pojazdów w odizolowanych, zamkniętych i ekstremalnych środowiskach.

„Za 10 do 20 lat, kiedy rozpoczną się misje na Marsa, zostaną tam wysłane grupy mieszanych płci. Ponadto kobieta-astronauta przygotowuje się do podróży na Księżyc za kilka lat. Jednak wciąż brakuje danych na temat kobiet w kosmosie ze względu na ich niski udział Zarówno w ekspedycjach polarnych, jak i ich kosmicznych odpowiednikach, dynamika grup mieszanych jest porównywana z dynamiką grup męskich, mówi Popovetto, badacz z Grupy Badawczej ds. Społeczeństwa Obywatelskiego i Zrównoważonego Rozwoju w KTU.

Mając na celu wniesienie wkładu w małą literaturę na ten temat, zbadała potencjalne różnice między płciami w przywództwie w kosmicznych środowiskach analogowych. Aby to zbadać, Popovto korzystał z raportów dowódców z Martian Desert Research Station (MDRS), kosmicznego obiektu analogowego w Utah. Izotopy kosmiczne mają pewne cechy wspólne z lotami kosmicznymi. Takie miejsca mogą istnieć do innych celów (np. stacje badawcze na Antarktydzie) lub być specjalnie zbudowane w celu odtworzenia części doświadczenia lotu kosmicznego.

Liderzy obu płci skupiają się na zadaniach, ale kobiety są bardziej wspierające

W swoim badaniu Popovate przeanalizowała raporty MDRS z lat 2009-2016. W sumie przeanalizowano 824 raporty liderów o średniej długości 348 słów (2008 znaków); 277 z nich jest napisanych przez autora, a 541 dla mężczyzn. W MDRS w tym czasie było 27 kapitanów i 49 kapitanów.

Po przeprowadzeniu kilku rodzajów analiz – obliczeniowej analizy sentymentu, jakościowego badania treści raportów i obliczeń częstotliwości słów – badacz z KTU odkrył pewne różnice w komunikacji liderów płci żeńskiej i męskiej. Po pierwsze, kobiety odnotowały wyższe wyniki dla emocji pozytywnych i znacznie niższe dla emocji negatywnych. Po drugie, chociaż zarówno kobiety, jak i mężczyźni przywódcy przejawiali zachowania przywódcze zorientowane na zadania, kobiety-liderki często rozmawiały o członkach swoich zespołów; Co więcej, w takich dyskusjach liderzy płci męskiej skupiali się na duchu zespołowym, lojalności i osiągnięciach, a kobiety podkreślały wzajemne wsparcie, motywację i pozytywne środowisko. Po trzecie, wyniki pokazały, że liderki miały tendencję do używania mniej konkretnych słów podczas mówienia o swoich codziennych czynnościach.

„Podczas gdy liderzy płci męskiej są tradycyjnie postrzegani jako zorientowani na zadania, a kobiety są bardziej liderami społecznymi, moje badania wykazały, że liderzy płci męskiej i żeńskiej byli w równym stopniu skoncentrowani na wykonywaniu zadań. Jedyna różnica między nimi polegała na tym, że kobiety często zachęcały swój zespół pozytywnym wsparciem wiadomości, mówi Bobovito.

Według badaczki z KTU jej odkrycia są zgodne z teorią, według której kobiety są bardziej społecznymi i społecznymi liderami niż mężczyźni. Odzwierciedla to również wyniki wcześniejszych badań, że przywódcy płci męskiej i żeńskiej rzadko różnią się zachowaniem zorientowanym na zadania.

„Kobiece” przywództwo jest bardziej zrównoważone w misjach kosmicznych

Komentując swoje odkrycia, Popovetto wspomina, że ​​płeć i przywództwo to role społeczne o sprzecznych oczekiwaniach behawioralnych – cechy przywódcze są postrzegane kulturowo jako zgodne z męskimi, a nie kobiecymi. Liderki są społecznie zachęcane do okazywania innym pozytywnych emocji i unikania okazywania negatywnych emocji, takich jak gniew.

Jednak ten aspekt, charakterystyczny dla „żeńskiego” przywództwa, może być przydatny w sytuacjach ekstremalnych. Analogi kosmiczne są bardziej stresujące z powodu długotrwałej izolacji, zamknięcia i ograniczonych zasobów; Każdy konflikt międzyludzki może zagrozić sukcesowi zespołu. Socjologowie są zgodni, że lider w takim środowisku musi posiadać umiejętności instrumentalne i społeczne, czyli musi być ważny i zorientowany na ludzi.

„Uczestnictwo w symulacji misji kosmicznej to nie tylko przygody, emocje i odkrycia. Podczas misji załoga wykonuje głównie normalne zadania: przygotowywanie jedzenia, zmywanie naczyń, organizowanie środowiska. W takich środowiskach ludzie muszą przetrwać długie okresy bez emocjonalne i psychologiczne wsparcie rodziny i przyjaciół.Dlatego lider, który zwraca uwagę na emocjonalne potrzeby swojego zespołu, staje się bardziej zrównoważony, szczególnie na późniejszych etapach misji” – mówi Popovitto.

Dlatego badaczka sugeruje, że kobiety mogą być lepiej przystosowane do długoterminowych misji kosmicznych niż mężczyźni. Jednak potrzebne są dalsze badania na ten temat.

Wyszukiwanie zostało opublikowane w Przestrzeń Acta.