James Webb z NASA odkrył „cegiełki życia” zamrożone w chmurze molekularnej

Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba (JWST) NASA odkrył „cegiełki życia” zamrożone w najgłębszym, najzimniejszym lodzie mierzonym w chmurze molekularnej.

Metan, siarka, azot i etanol zostały zidentyfikowane w Obłoku Kameleona 1, 500 lat świetlnych od Ziemi, co wskazuje, że cząsteczki te są raczej typowym wynikiem formowania się gwiazd niż unikalną cechą naszego Układu Słonecznego.

JWST przesłał bezprecedensowy obraz lodowej chmury, która okazała się najzimniejszym lodem, jaki kiedykolwiek zmierzono, o temperaturze około -505 stopni Fahrenheita.

Ponieważ te pierwiastki są niezbędne do życia, najnowsze dane pozwolą naukowcom zobaczyć, ile z nich zużywa się na tworzenie nowych planet i zobaczyć, jak świat nadaje się do zamieszkania.

Metan, siarka, azot i etanol zostały zidentyfikowane w Chameleon Cloud 1 (na zdjęciu), który znajduje się 500 lat świetlnych od Ziemi.

Ten obłok molekularny jest tak zimny i ciemny, że różne cząsteczki zamarzały na ziarnach pyłu w środku. Dane Webba po raz pierwszy dowodzą, że cząsteczki bardziej złożone niż metanol mogą tworzyć się w lodowych głębinach takich chmur, zanim narodzą się gwiazdy, według oficjalnego Teleskopu Webba NASA. Konto Twitter Wzajemne.

Wykorzystując możliwości podczerwieni Webba, naukowcy zbadali, w jaki sposób cząsteczki lodu pochłaniają światło gwiazd spoza obłoku molekularnego.

Ten proces pozostawił zespołowi „chemiczne odciski palców” lub linie absorpcyjne, które mogli porównać z danymi laboratoryjnymi w celu identyfikacji cząsteczek.

W tym badaniu zespół skupił się na lodzie zakopanym w szczególnie gęstym i zimnym obszarze obłoku molekularnego Chamaeleon I, w którym obecnie formują się dziesiątki młodych gwiazd.

„Po prostu nie moglibyśmy obserwować tych lodów bez Webba” — powiedział Klaus Pontopidan, naukowiec projektu Webba w Space Telescope Science Institute w Baltimore w stanie Maryland.

Lód pojawia się jako spadek na kontinuum światła gwiazd w tle. W bardzo zimnych, gęstych regionach większość światła gwiazdy tła jest blokowana, a niezwykła czułość Webba była niezbędna do wykrycia światła gwiazd, a tym samym identyfikacji lodu w obłoku molekularnym.

Na Ziemi metan obejmuje emisje z mokradeł i oceanów oraz z procesów trawiennych termitów.

Etanol pochodzi z fermentacji skrobi i cukrów.

Pierwiastki te są niezbędnymi składnikami atmosfer planet nadających się do zamieszkania i stanowią podstawę cukrów, alkoholi i prostych aminokwasów, poinformowały NASA i Europejska Agencja Kosmiczna.

Will Rocha, astronom z Obserwatorium w Leiden, powiedział: „Nasza identyfikacja złożonych cząsteczek organicznych, takich jak metanol i potencjalny etanol, wskazuje również, że wiele układów gwiezdnych i planet, które rozwijają się w tym konkretnym obłoku, odziedziczy cząsteczki w dość zaawansowanym stanie chemicznym” .

Może to oznaczać, że obecność molekuł prebiotycznych w układach planetarnych jest częstą konsekwencją formowania się gwiazd, a nie unikalną cechą naszego Układu Słonecznego.

Badania te stanowią część Ice Age Project, jednego z 13 programów Science Early Release firmy Webb. Obserwacje te demonstrują możliwości obserwacyjne Webba i pozwalają społeczności astronomicznej dowiedzieć się, jak najlepiej wykorzystać jego instrumenty.

Astronomowie sporządzili inwentaryzację najgłębszego jak dotąd lodu osadzonego w zimnym obłoku molekularnym

Linie te wskazują materiały wewnątrz chmury molekularnej. Te wykresy pokazują dane spektralne z trzech instrumentów Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba

Zespół Epoki Lodowcowej zaplanował już więcej obserwacji i ma nadzieję prześledzić podróż lodu od jego powstania do skupiska lodowych komet.

Melissa McClure, astronom z Obserwatorium Leiden w Holandii, podsumowała: „Dopiero po raz pierwszy w serii spektralnych migawek będziemy mogli zobaczyć, jak lód ewoluuje od początkowej syntezy do obszarów dysków protoplanetarnych tworzących komety. .

Dzięki temu dowiemy się, jaka mieszanina lodu – a tym samym pierwiastków – może ostatecznie zostać dostarczona na powierzchnię egzoplanet typu ziemskiego lub włączona do atmosfery gazowych olbrzymów lub lodowych planet.

Teleskop Jamesa Webba: teleskop NASA o wartości 10 miliardów dolarów został zaprojektowany do wykrywania światła z najstarszych gwiazd i galaktyk

Teleskop Jamesa Webba został opisany jako „wehikuł czasu”, który może pomóc odkryć tajemnice naszego wszechświata.

Teleskop posłuży do obserwacji pierwszych galaktyk powstałych we wczesnym wszechświecie ponad 13,5 miliarda lat temu, obserwacji źródeł gwiazd, egzoplanet, a nawet księżyców i planet naszego Układu Słonecznego.

Masywny teleskop, który kosztował już ponad 7 miliardów dolarów (5 miliardów funtów), jest uważany za następcę Kosmicznego Teleskopu Hubble’a.

Teleskop Jamesa Webba i większość jego instrumentów ma temperaturę około 40 K — około minus 387 Fahrenheita (minus 233 Celsjusza).

Jest to największy i najpotężniejszy orbitalny teleskop kosmiczny na świecie, zdolny spojrzeć wstecz na 100-200 milionów lat po Wielkim Wybuchu.

Obserwatorium na podczerwień, które krąży wokół niego, ma być około 100 razy potężniejsze niż jego poprzednik, Kosmiczny Teleskop Hubble’a.

NASA lubi myśleć o Jamesie Webb jako o następcy Hubble’a, a nie o zastępcy, ponieważ obaj będą przez jakiś czas pracować w tandemie.

Teleskop Hubble’a został wystrzelony 24 kwietnia 1990 roku przez prom kosmiczny Discovery z Kennedy Space Center na Florydzie.

Krąży wokół Ziemi z prędkością około 17 000 mil na godzinę (27 300 km/h) na niskiej orbicie okołoziemskiej na wysokości około 340 mil.