Jak Europa reaguje na ukraińskich uchodźców

1. Dokąd poszli Ukraińcy?

Polska jest celem nr 1. Polski rząd utworzył punkty przyjmowania wzdłuż 500-kilometrowej (311 mil) wspólnej granicy, w których obywatele mobilizują się do pomocy. Polacy i Ukraińcy mają podobne kultury i języki. Rosja, mimo że była agresorem, była drugim co do wielkości kierunkiem. Inne państwa przygraniczne: Rumunia, Węgry, Mołdawia i Słowacja również służyły jako główne obszary lądowania. Jednak wraz z wybuchem wojny uchodźcy coraz częściej wyjeżdżali poza regiony przygraniczne i rozprzestrzeniali się po Europie, a Niemcy stały się najpopularniejszą przystanią. Organizacja Narodów Zjednoczonych odnotowała ponad dwa miliony przekroczeń granicznych na Ukrainę od początku wojny, ale zauważyła, że ​​ludzie mogli poruszać się tam iz powrotem w niestabilnej sytuacji.

2. Co tłumaczy pozytywny odbiór?

Dla Europejczyków wojna na Ukrainie jest bliska. Przywołuje wspomnienia z czasów zimnej wojny o Moskwie zdeterminowanej, by zdominować wschodnią część kontynentu. Również Ukraińcy są w większości biali i chrześcijanie. Poprzednia fala uchodźców składała się głównie z muzułmańskich Arabów i Azjatów z Syrii, Iraku, Afryki Północnej i Afganistanu, przybywając w czasie, gdy europejskie obawy przed islamskim ekstremizmem były wysokie. Ukraińscy uchodźcy to głównie kobiety, dzieci i osoby starsze, zważywszy, że Ukraina uniemożliwia wyjazd mężczyznom w wieku poborowym – od 18 do 60 lat. Większość z nich w 2015 roku to mężczyźni. Jak dotąd nawet antyimigracyjni skrajnie prawicowi nacjonaliści, tacy jak francuska Marine Le Pen, przyjęli podejście przyjazne. Jednak nie wszyscy uchodźcy byli traktowani jednakowo. Romowie na Ukrainie spotkali się z dyskryminacją po ucieczce do sąsiednich krajów.

3. Czy powitanie będzie kontynuowane?

To nie jest jasne. W czasie kryzysu w 2015 r. w wielu krajach nastąpił również wybuch solidarności, zwłaszcza na początku. Darowizny na rzecz agencji humanitarnych wzrosły, a mieszkańcy podwoili nacisk na rządy, aby zrobiły więcej w celu pomocy. Ale gdy kryzys uchodźczy się ciągnął, skrajnie prawicowi nacjonaliści podsycali nastroje antyimigranckie. Wiele krajów UE tymczasowo zaostrzyło kontrole graniczne, podczas gdy inne wzniosły ogrodzenia wzdłuż części swoich granic, aby trzymać ludzi z dala. Jeśli tym razem jest inaczej, wspólna kultura może nie być jedynym czynnikiem. Kolejnym elementem jest kurcząca się populacja Unii Europejskiej. Jeszcze przed wybuchem wojny Polska i Czechy korzystały z Ukraińców jako źródła siły roboczej. Niektóre ukraińskie firmy już rozpoczęły przenoszenie produkcji do bloku.

4. Co UE oferuje uchodźcom?

Blok po raz pierwszy uruchomił dyrektywę o ochronie tymczasowej, mechanizm przyjęty w 2001 r. w odpowiedzi na masowy napływ wysiedleńców spoza Unii Europejskiej. Umożliwia uchodźcom ukraińskim przebywanie w państwach członkowskich do roku, z możliwością przedłużenia o kolejne dwa lata, z wyjątkiem zwykłego wymogu długiego procesu ubiegania się o status uchodźcy. Uchodźcom obiecano pozwolenie na pobyt, mieszkanie, edukację, pracę, opiekę medyczną i świadczenia socjalne, w tym środki utrzymania w razie potrzeby.

5. Co robią inne kraje?

W Wielkiej Brytanii Ukraińcy, którym przyznano zakwaterowanie od zatwierdzonego lokalnego sponsora, mogą mieszkać i pracować w tym kraju przez okres do trzech lat oraz mają dostęp do opieki zdrowotnej, edukacji i świadczeń rządowych. Kanada, będąca domem dla dużej ukraińskiej diaspory, uruchomiła drogę do przyspieszenia składania wniosków o pobyt czasowy dla uchodźców. Stany Zjednoczone zobowiązały się do przyjęcia do 100 000 osób, które uciekły przed walkami, i ujawniły uproszczony proces składania wniosków dla tych, którzy mają powiązania z Ameryką.

Więcej takich historii jest dostępnych na bloomberg.com