Jak dać pracownikom czas i przestrzeń na nowe pomysły na nauczanie

To początek semestru, a angażujący i inspirujący mówca został zarezerwowany na jeden dzień. Jest to inwestycja finansowa, ale mają dobrą reputację na konferencjach i kilka wspaniałych recenzji.

Głośnik to ogromny hit. Wystąpienie otwierające wypełnione jest żartami nauczycieli, personel zostawia sesję nadętą na przyszły rok, a dostępnych jest wystarczająco dużo pomysłów na nauczanie i uczenie się, które ludzie mogą zabrać ze sobą, aby wszyscy czuli się warci zachodu. Morale jest wysokie.

Niestety w połowie semestru wszystko jest zapomniane i wszyscy wracają do trybu przetrwania.

Każdy pracownik edukacji będzie wiedział, jak często zapomina się o nowym pomyśle, inicjatywie lub wezwaniu do działania. Czy nie wyrządzamy sobie krzywdy, nie pozwalając tym nowym pomysłom na osadzenie się i sprawdzenie, czy mogą przynieść znaczące zmiany?

Opracowaliśmy model, który moim zdaniem pokazuje, jak można to zrobić. Nazywamy to naszymi Wątkami do nauki i polega na tym, że pracownicy mają czas w ciągu tygodnia na naukę i omawianie nowych pomysłów na nauczanie, które następnie wypróbowują i zgłaszają grupie.

Zajęło trochę czasu, aby go uruchomić i nadal jest w toku, ale oto jak sprawić, by działał

Krok pierwszy: czas budowy

Każda zmiana, nad którą chcesz pracować, wymaga wsparcia z biegiem czasu. Będzie to pierwsza krytyka wszystkich zaangażowanych, jeśli nie zostanie wdrożona. W edukacji czas jest często ważniejszą inwestycją niż pieniądze i bez niego nic by się nie wydarzyło.

Aby to zrobić, poświęciliśmy pięć minut na każdą lekcję, zmieniliśmy harmonogram i pozwoliliśmy uczniom zacząć późno we wtorek.

Tak więc we wtorkowym pierwszym semestrze mamy teraz rozwój zawodowy dla nauczycieli, a uczniowie zaczynają się później. Jeśli nie jest to możliwe, znajdź czas w lub po dniu szkolnym, w którym możesz znaleźć czas.

Krok 2: Stwórz Straż Przednią

W tym samym czasie stworzyliśmy „Grupę Nauczania i Uczenia się” nauczycieli, którzy byli chętni do udziału w badaniach edukacyjnych, ale byli na tyle pewni siebie, by przewodzić innym w swoim rozwoju.

Upewniliśmy się jednak, że utworzona przez nas struktura wspiera rozwój zawodowy i refleksję, przy czym liderzy grup pełnią rolę przewodników przez proces rozwoju, a nie ekspertów, których należy słuchać.

Krok 3: Wybierz swój cel

Następnie postanowiliśmy zidentyfikować tematy, które będziemy badać, a które mogą poprawić efekty uczenia się. W tym celu każdy członek grupy zajmującej się nauczaniem i uczeniem się podjął temat:

1. ćwicz i przypominaj
2. Wyjaśnienie i modelowanie
3. nauczanie konwersacyjne
4. Samokształcenie
5. Aktywne robienie notatek i myślenie
6. Informacje zwrotne i pytania
7. Model uczenia się MARGE
8. Teoria obciążenia poznawczego
9. Tryb uczenia b

Wybraliśmy je, ponieważ chcieliśmy mieć pewność, że stosujemy praktykę opartą na dowodach, która jest oparta na znaczących pomysłach i ma potencjał do poprawy wyników uczniów i nauczycieli.

Po wybraniu tych osób zorganizowaliśmy sesję centralną ze wszystkimi wydziałami, w której każdy lider grupy miał trzyminutowe okno na „sprzedanie” i wyjaśnienie swojej sesji, po czym podano formę, w której ludzie wybierają trzy najlepsze opcje.

Następnie podzieliliśmy cały personel na grupy przekrojowe po 10 do 15 osób na każdy temat.

Krok 4: Ekspozycja badawcza

Po ustaleniu grup pierwsza sesja poświęcona jest pokazaniu nauczycielom, w jaki sposób mogą uzyskać dostęp do badań, nakreśleniu podstaw pomysłu i nadchodzącego procesu.

Stworzyliśmy intranet w naszym systemie szkolnym, który umożliwił ludziom dostęp do zasobów i zagregowanych materiałów badawczych. Wszyscy nauczyciele zostali poproszeni o wypróbowanie wyników badań i obejrzenie kilku filmów.

Krok 5: Planowanie rewizji

Oczywiście było to bardzo potrzebne i wiemy, że zmiany mogą być przerażające, a nowe pomysły przerażające.

W związku z tym wierzyliśmy, że ważne jest ustalenie standardów tego, czego oczekiwaliśmy i chcieliśmy, oraz stworzenie środowiska, w którym nauczyciele zrozumieli, że chodzi o nich samych i odzwierciedlenie ich zawodu z podobnie myślącymi kolegami, a nie o krytykę lub element sukcesu w ocenie.

Po prostu poprosiliśmy wszystkich nauczycieli, aby czegoś spróbowali – nie było ustalonych standardów ani oczekiwań dotyczących wyników, była to po prostu kwestia próbowania, uczenia się i sprawdzania, co działa.

Po wybraniu tematu dostosują jedną rzecz z jednej lekcji (lub serii lekcji) do jednej klasy. Zostanie to zapisane na jednej stronie, zwanej dokumentem planu audytu.

W tym dokumencie pokrótce przedstawimy inicjatywę, którą podjęli, jak to zrobili i zakończymy refleksją na temat jej przebiegu.

Nie chcieliśmy ani nie musieliśmy proponować pełnych badań ani obszernego gromadzenia danych. Chcieliśmy zaufać profesjonalistom, że będą myśleć bez konieczności udowadniania czegokolwiek poza ich własnym postrzeganiem własnej skuteczności.

Ważne było, aby jasno powiedzieć, że jeśli to nie działa i nie lubisz wprowadzać go do swojej metody nauczania, to w porządku. Liczyły się próby, ekspozycja, badania i refleksja.

Ponadto nauczyciele zachęcali nas do nawiązania kontaktu z innym nauczycielem i przeprowadzenia nieformalnej obserwacji lekcji. Żadnych papierowych śladów, żadnych osądów – po prostu szansa na podzielenie się swoim rozwojem z zaufanym kolegą i przekazanie sobie nawzajem informacji zwrotnej.

Krok 6: wróć do sekcji

Gdy proces dojdzie do naturalnego zakończenia, ostatnim etapem jest zwrócenie dokumentu indywidualnego planu przeglądu do twojego działu na sesję zaangażowania kierowniczego.

Wszyscy nauczyciele podzielą się tym, czego doświadczyli i czego się nauczyli, a wydziały będą miały różne pomysły na nauczanie i uczenie się, gdzie można będzie podejmować decyzje o tym, czym podzielić się i co kontynuować w przyszłości.

Wszystkie dokumenty dotyczące planów i przeglądów zostały przesłane na stronę internetową w celu stworzenia spisu studiów przypadku dotyczących nauczania i uczenia się.

Nadal jesteśmy w trakcie sprawdzania, jak to działa, a ponadto, czy ma to wpływ na uczenie się uczniów, ale w pierwszej iteracji wydaje się, że jest to podejście do profesjonalnego uczenia się, które jest znaczące, skuteczne, oparte na współpracy i sprzyja pozytywnemu nauka i kultura.

Widzieliśmy, jak nauczyciele rozwijają swoją praktykę, początkowo włączając metody oparte na dowodach, ich wyjaśnienia i informacje zwrotne.

Koszty są głównie w czasie, ale w przypadku tej inwestycji budujesz ogromny bank zasobów, zachęcasz przeciętnych liderów i nauczycieli do rozwoju szkoły i zaczynasz budować swoją szkołę w kulturze nauczania i uczenia się.