Inżynierowie opracowują roboty do wyszukiwania domów i eksploracji nieruchomości w kosmosie

„Zamiast marnować zasoby, aby dostać się do jaskini i wycofać, bardziej sensowne jest, aby poszli jak najdalej i zostawili ich za sobą, gdy wykonają swoją misję, wyczerpią się lub ulegną wrogowi, — powiedział Fink.

„Podejście sieciowe przedstawione w tym nowym artykule może zwiastować nową erę odkryć planetarnych i astrobiologicznych” – powiedział Dirk Schultz-Makuch, prezes Niemieckiego Towarzystwa Astrobiologicznego i autor kilku publikacji na temat życia pozaziemskiego. „Wreszcie pozwala nam badać jaskinie marsjańskiej lawy i podziemne oceany lodowych księżyców – miejsca, w których może istnieć życie pozaziemskie”.

Podsumowanie badania:

Prezentujemy model dynamicznie rozproszonej sieci komunikacyjnej (DDCN) wykorzystujący topologię siatki do obsługi rozproszonego, wieloagentowego, zautomatyzowanego podejścia do samodzielnej eksploracji środowisk podpowierzchniowych, takich jak jaskinie, jaskinie lawowe, jeziora, oceany itp. Radiolatarnie komunikacyjne, które są rozmieszczone niezależnie za pośrednictwem łazika lub łodzi podwodnej w stylu ścieżki nawigacyjnej inspirowanej Jaś i Małgosia, umożliwiają najdłuższe i najsilniejsze połączenie komunikacyjne między podziemnymi agentami robotów w obrębie, na przykład, jaskini rurowej lub podpowierzchniowego oceanu, i operatora (agentów) połączonego robota montowanego na powierzchni. Ponadto pokrótce omawiamy rozwój zrobotyzowanego stanowiska testowego i przewodowych/bezprzewodowych radiolatarni komunikacyjnych w celu wspierania biologicznych scenariuszy eksploracji powierzchni/podpowierzchni. Na Księżycu i Marsie zidentyfikowano kandydujące jaskinie lawowe, co zwiększa możliwości eksploracji planet, astrobiologii, budowania siedlisk dla przyszłych astronautów i potencjalnych operacji wydobywczych. Jaskinie podziemne, w szczególności stosunkowo głębokie jaskinie lawowe, zapewniają potencjalne schronienie dla życia w trudnych warunkach powierzchniowych planety i dlatego mają duże znaczenie bioastronomiczne. Jaskinie lawowe lub inne środowiska podpowierzchniowe mogły być odpowiednimi siedliskami dla astronautów i późniejszych osad ludzkich, ale pozostały niezbadane częściowo z powodu trudności w zapewnieniu ciągłej komunikacji z sondą robotyczną w tych środowiskach. Co więcej, istnienie podziemnych oceanów na planetach oceanicznych, takich jak Europa, Enceladus i Tytan, zostało poparte różnymi poziomami dowodów od lat 80. XX wieku, chociaż do tej pory nie ma potwierdzenia, tj. Bezpośredniej obserwacji. Środowiska te są również chronione przed promieniowaniem, aw połączeniu z przypuszczalną obecnością wody są dodatkowymi kandydatami do znalezienia ocalałych lub skamieniałych form życia. Przedstawiony tutaj model DDCN bezpośrednio odnosi się do jednego z największych wyzwań technologii kosmicznej NASA – „mobilności w każdym dostępie”, umożliwiając nieograniczoną eksplorację środowisk podpowierzchniowych za pośrednictwem dynamicznej sieci komunikacyjnej, która zapewnia transmisję danych i ewentualnie poleceń do zrobotyzowanej sondy podpowierzchniowej.