Są imprezy muzealne, które zapraszają na koktajle. Osoby, które proszą o gości, przyjeżdżają w oficjalnym stroju z czarnym krawatem. Potem jest „idealny czarny krawat”.
Tak było w przypadku sobotniej imprezy w Orange County Museum of Art, która zażądała przybycia prawie 400 gości ubranych w idealny czarny krawat. Jednak dress code trafnie nadał ton temu wieczorowi i jest to optymistyczna, choć poważna sprawa upamiętniająca debiut nowego, wartego 94 miliony dolarów budynku muzeum, który zostanie otwarty dla publiczności 8 października.
A utopijny czarny krawat, jak się okazuje, w dużej mierze wyjaśnia. Dla darczyńcy muzeum Mary Carrington oznaczało to sukienkę Comme des Garcons w klatce z czarnymi falbankami; Dla darczyńcy Marshy Anderson, czarna sukienka z dmuchanej satyny autorstwa Rabiha Kayrouza. Donor Mindy Stearns, sięgająca podłogi sukienka francuskiego projektanta, wykonana jest z geometrycznej siateczki i luster. A dla wielu oznaczało to lśniące srebro.
To wszystko na uroczyste otwarcie najnowszego sąsiada Costa Mesa, który uzupełnia kampus w Segerstrom Center for the Arts. Scena była przerywana kolorowymi koktajlami przed kolacją, takimi jak lemoniada pieczona w wódce, która zmieniła się z przezroczystej na fioletową dzięki organicznemu kwiatowi groszku unoszącemu się w każdej szklance.
Dyrektor muzeum Heidi Zuckerman żartowała, że jej granatowa tiulowa sukienka jest „idealną sukienką na studniówkę”, ponieważ „mój chłopak i ja czujemy się razem nastolatkami”. (Nazywał się J.P. McNeil i nosił szkocką kratę). Wtedy Zuckerman spoważniał. Powiedziała, że wieczór był dla niej „ekscytujący”.
„Jako ostatni element kulturowej układanki tutaj, na kampusie Segerstrom, jesteśmy w stanie ożywić i ożywić tę przestrzeń w sposób, który nigdy nie był możliwy” – powiedziała o nowym budynku muzeum. „Jesteśmy otwarci o 10:00, sześć dni w tygodniu, a fakt, że przez pierwszą dekadę mamy bezpłatny wstęp, ludzie ciągle mówią:„ Naprawdę? Jest wolne?’ Wiemy, że sztuka współczesna może być dla ludzi dziwna lub onieśmielająca, więc usunięcie jak największej liczby barier wejścia to tylko spełnienie marzeń”.
Budynek zaprojektowany przez Morphosis, pod kierunkiem architekta, zdobywcy nagrody Pritzkera Thoma Mayne’a i partnera zarządzającego Brandona Wellinga, miał ponad dekadę.
Podczas koktajli Welling obserwował scenę — mieszankę farby stosowanej na dużych wysokościach, z błyszczącym szkłem budowlanym i płytkami z terakoty, a także niektórymi, co prawda, szorstkimi krawędziami, takimi jak fragment zewnętrznej części budynku, gdzie krawędzie płytek były odsłonięte i odsłonięte — i powiedział, że wszystko wydawało się „trochę surrealistyczne”. Ale tak właśnie jest z ambitnym nowym budynkiem muzeum.
„Nigdy nie otworzyłem budynku, który wydawał mi się w 100% gotowy” – powiedział. „Zawsze coś się dzieje. To nie jest niezwykłe.”
Dodał, że otwarcie OCMA było szczególnie satysfakcjonujące.
„Pracujemy w budynkach na całym świecie, ale budynki użyteczności publicznej są lepsze, ponieważ masz przepływ widoków i wpływa to na większość ludzi” – powiedział.
Wśród obecnych artystów – z których wielu, jak powiedziała Zuckerman, jest znana od ponad połowy swojego życia – byli Sanford Biggers, Fred Eversley, Alexandra Grant, Doug Aitken, Lily Stockman, Fred Tomaselli i Peter Shelton.
Goście mieli okazję obejrzeć przedpremierowe wystawy inauguracyjne muzeum, które obejmowały przegląd prac 81-letniego nowojorskiego rzeźbiarza Eversleya; Prezentacja pracy „13 czołowych artystek” w ramach Kolekcji OCMA dla uhonorowania 13 instytucji Muzeum; Odrodzenie California Long Biennale w Muzeum.
Kierując się do galerii, Aitken zwrócił uwagę na historię obszaru w odniesieniu do muzeum.
„To ciekawe, w jaki sposób wpływ UC Irvine i Orange County był niejasny na leżącą u ich podstaw sztukę” – powiedział. „Wielu artystów Ruchu Światła i Kosmosu – Chris Borden, Robert Irwin – wszyscy chodzili tutaj do szkoły. Każda społeczność potrzebuje własnego światła nawigacyjnego, własnego światła ostrzegawczego i to interesujące, że naprawdę istnieje tutaj bardzo głęboki system korzeniowy. ”
Gościem honorowym wieczoru był Biggers, gdzie duża rzeźba site-specific „Of Many Waters…” (2022) witała gości po wielkich schodach muzeum na górnym balkonie. Kawałek stali i aluminium o szerokości 24 stóp i długości 16 stóp i ozdobiony dwukolorowymi cekinami – Hybrydowe przedstawienie zarówno klasycznej rzeźby afrykańskiej, jak i europejskiej – mieniące się na tle zachodu słońca, gdy zaczyna się kolacja. Biggers opisał utwór jako dotyczący wielu rzeczy, w tym „grafiki, optyki, kompozycji, trompe l’oeil i iluzorycznej przestrzeni. Ale jest też w rozmowie z pomnikami, pomnikami, historią i kulturą”.
Biggers dodał, że wieczór przypominał powrót do domu na wiele sposobów. Nowojorski artysta pochodzi z Los Angeles – dorastał w Baldwin Hills – ale Zuckerman jest też starym przyjacielem od 20 lat. Oboje pracowali razem nad jego pierwszym pokazem muzealnym, „Psychologiczne okna”, kiedy była kuratorką na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley Museum of Art. Archiwum Filmowe Pacyfiku w 2002 roku. „Więc możliwość powrotu i ponownej współpracy jest bardzo satysfakcjonująca” – powiedział.
Na początku kolacji na werandzie Zuckerman powitała tłum.
„Co by było, gdybyśmy przez resztę naszego życia w każdej chwili i każdej godzinie każdego dnia zadawali sobie pytanie: „Co bym kochał?”. „A co, jeśli pozwolimy sobie na cudowny dar, aby połączyć się z naszymi prawdziwymi i najgłębszymi pragnieniami? A jeśli wierzymy, że nie tylko jesteśmy do tego zdolni lub wykwalifikowani, ale wiemy, że dając sobie ten dar połączenia, czynimy świat lepszym – lepszym dla nas samych, naszych partnerów, naszych dzieci i planety? Co by było, gdybyś zachęcił i wzmocnił tę przestrzeń sztuki? „
Dodała, że to wydarzenie przyniosło muzeum ponad 2,1 miliona dolarów – ponad dwukrotnie więcej niż muzeum zebrało na swojej gali w zeszłym roku.
Ale nic nie mówi o utopii jak wystawne wino na świeżym powietrzu w świeży jesienny wieczór (goście dostali koce, miły akcent). Czterodaniowa kolacja wydana przez Untitled Events składała się z nie mniej niż siedmiu par wina, z oddzielnymi kieliszkami do każdego nalania. Oznacza to około 70 pustych kieliszków do wina o różnych wysokościach i kształtach, skupionych razem i pokrywających każdą powierzchnię stołu na początku posiłku.
Główny sommelier Jay Fletcher przeprowadził tłum przez podawane wino, opisując francuskie Chapley jako pochodzące z „zimnej, niejednolitej gleby” i nieco „napiętej”. (Było już dość żywe.)
Wkrótce asortyment wyrobów szklanych w różnym stopniu został wypełniony płynem o różnych odcieniach rubinowej czerwieni i złota. Latarki towarzyszące imprezie przecięły ciemne niebo i przeleciały nad stołem, tak że drobinki światła odbijały się od krawędzi kieliszka. Efekt był zaskakująco piękny, niczym wyrafinowane, utylitarne i syntetyczne dzieło sztuki na blacie stołu.
W tym momencie DJ Dylan zrobił domowy remiks „Funky Town”. Goście gromadzą się na parkiecie pośrodku placu, w uroczystym morzu srebrnych frędzli, srebrnych pociągów i srebrnych cekinów.
„Miłośnik podróży. Miłośnik alkoholu. Przyjazny przedsiębiorca. Coffeeaholic. Wielokrotnie nagradzany pisarz.”
More Stories
Kto gra Sookie w serialu aktorskim „Avatar: Ostatni władca wiatru”?
Kinopolis – Festiwal Filmów Polskich w Dublinie (7-10 grudnia) – Polska w Irlandii
Wstyd: Więzy rodzinne rapu i Cyganów w dramacie Netfliksa – Romea.cz