Gdzie jest polskie „Ministerstwo Prawdy Historycznej”

Walka o zdolność

Tymczasem, jak niektórzy w opozycji domagali się rozwiązania spółki, PiS musiał wrócić do trendu IPN i dokonać kolejnej zmiany w kierownictwie. Bez realnej konkurencji na to stanowisko, 28 maja ogłoszono w Gdańsku, że poniżonego Szarka zastąpi Carol Navroki, dotychczasowa mianowana przez PiS dyrektor Muzeum II Wojny Światowej.

Po powołaniu na poprzednie stanowisko bez bycia historykiem II wojny światowej i bez międzynarodowego dorobku naukowego, Navroki wybrał niezbędne skrzynki dla lidera IPN, który powołał PiS. Jest bardziej utalentowanym menedżerem niż Sarek i jest gotów skutecznie ubiegać się o obecny rząd, co świadczy o jego funkcji dyrektora muzeum w Gdańsku po jego wrogim przejęciu przez rząd.

Jednak wybory Navrokiego nie poszły gładko i dwa dni po nominacji na prezesa został dodatkowo wiceprezesem (który mógł pośrednio kierować firmą jako dozorca), a jednocześnie pełnił funkcję jej dyrektora w Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku. Ostatecznie, po wymianie koni między PiS a opozycją, Navroki został mianowany liderem, ale boleśnie wyjaśnił brak wykwalifikowanej kadry politycznej w obozie PIS.

W dotychczasowych wypowiedziach publicznych Navroki nazwał swoje ambicje i priorytety „dyplomacją historyczną” i był bardziej zaangażowany w interakcje z młodym pokoleniem. Pod jego kierownictwem IPN planuje rozpocząć międzynarodową historyczną kampanię informacyjną na temat Polskich Sił Zbrojnych pod dowództwem generała Andersa, walczącego z zachodnimi sojusznikami w czasie II wojny światowej.

Według Navrokiego kampania ma na celu pokazanie światu, że Polacy to „odważni ludzie z wolnością wyrytą w kodzie genetycznym”. W czasach, gdy Polska jest coraz częściej krytykowana na arenie międzynarodowej za swoje błędne tendencje, łatwo można zauważyć, że taka „historyczna kampania informacyjna” służy jako użyteczne narzędzie propagandowe.

Okaże się, czy kadencja Navrokiego wypłaci PiS jakąkolwiek dywidendę. Ale najciekawsze jest pytanie, jak nie ma perspektyw na wieloletnie rządy PiS bez wystarczającej kadry, by je utrzymać.

Jeśli już, to ostatnie nieszczęścia IPN nie były pod tym względem dobre.

Tom Jones jest historykiem i adiunktem w Instytucie Badań Politycznych PAN. Obecnie jest członkiem Instytutu Marii Skodowskiej-Curie w Europejskim Instytucie Uniwersyteckim we Florencji. On jest autorem Polityka studencka w komunistycznej Polsce: aprobata i sprzeciw.

Wyrażone komentarze nie odzwierciedlają poglądów autora i BIRN.