Europa może uleczyć zraniony porządek świata, jeśli jest zjednoczona

„Zmieniając kontynent” to nowy felieton dziennikarza Kennetha R. Rosena, który koncentruje się na relacjach między Stanami Zjednoczonymi a Atlantykiem oraz przyszłości Europy.

Nieopowiedziane historie pojawiły się w Europie pod koniec I wojny światowej. Kontynent stał na krawędzi, ale zachował optymistyczny pogląd na ludzką i instytucjonalną ruinę wojny, gdy upadło imperiów: niemieckiego, Habsburgów, osmańskiego i rosyjskiego. Pojawiły się niepokojące pytania: czy Liga Narodów odniesie sukces, czy też rewolucja bolszewicka wywoła socjalistyczne powstania w krajach uprzemysłowionych, takich jak Niemcy, Francja i Wielka Brytania? Czy dziennikarz dojdzie do gwałtownego przekształcenia głodnych w sowiecki reżim? A może rodzące się demokracje są możliwe w Berlinie, Pradze i Wiedniu?

Przez stulecia Europa stanęła w obliczu zamętu i rywalizacji o władzę, z których wiele wywołało gwałtowne walki, które trwały wieki i nie muszą być tutaj wymienione. Jednak ta podstawa do rozlewu krwi dała początek dość nietypowemu eksperymentowi, który w ciągu prawie 75 lat zrodził własną potęgę światową.

Obejmuje 27 odrębnych krajów – z których wiele ma tę samą walutę i zajmuje się między sobą wolnym handlem i przemieszczaniem się przez swoje granice, wszystkie wysyłają przedstawicieli do organów ustawodawczych, wykonawczych i sądowniczych, które nadzorują wiele aspektów życia większości kontynentu. Ludność – Unia Europejska nie jest dziś posłusznym psem ani mediatorem między zwaśnionymi narodami oceanów. Zamiast tego Unia Europejska przekształciła się z historii barbarzyństwa w wiodące supermocarstwo zdolne do zmiany porządku światowego i podtrzymywania wartości demokratycznych na całym świecie.

Aby jednak utrzymać tę siłę w dobie ekspansji NATO i umacniania się amerykańskiego izolacjonizmu, musi dążyć do zebrania słabszych więzi – Polski, głodnych, a czasem Włoch – w bardziej zjednoczoną reprezentację tego, do czego aspiruje blok, zamiast tego, do czego dąży. Przebywała w kilku administracjach prezydenckich USA.

W rzeczywistości istnieje nazwa tego konsensusu: Stany Zjednoczone Europy.

Bogactwo i broń

Już w sierpniu 2021 r., kiedy Stany Zjednoczone ogłosiły wycofanie swoich sił z Afganistanu, zakończenie trwającego od prawie dwóch dekad konfliktu przywróciło Europie dążenie do przywództwa tylnymi drzwiami: konfliktu, do którego Unia Europejska wraz z reszta NATO odpowiedziała na wezwanie Artykułu 5: Pierwszy i jedyny raz Członkowie są zobowiązani do wzajemnej obrony. takie jak Siły Resolute Support Mission wycofały się Oprócz swoich odpowiedników w Stanach Zjednoczonych, Unia Europejska przeznaczyła 1,15 miliarda dolarów na program pomocy gospodarczej do Afganistanu i zapewniła równie uspokajającą obecność wojskową. biały Dom Zdecydowali o czasie i poprowadzili wycofaniemasa jest w tym samym kierunku.

Unia Europejska przekształciła się z historii barbarzyństwa w wiodące supermocarstwo zdolne do zmiany porządku światowego i podtrzymywania wartości demokratycznych na całym świecie. Ale żeby utrzymać swoją władzę, musi oblegać swoje najsłabsze ogniwo, czyli Polskę, głodne, a czasem Włochy.

To, co możemy wywnioskować z tego wycofania, to zarozumiały stosunek do polityki zagranicznej i stosunków międzynarodowych światowego mocarstwa, godnego bardziej centralnej roli przywódczej, gdyby tylko mogło rozwiązać nieodłączne wahania. Po pierwsze, samo bogactwo Europy jest rzadko używanym narzędziem. Będąc drugą co do wielkości gospodarką świata, jej inwestycje mają potencjał do ograniczania autorytarnych powstań oraz wzmacniania wewnętrznych i zewnętrznych zdolności obronnych, ale często są pomijane przez świat, a nawet przez sam blok.

Ale w latach przed administracją Bidena i de facto rosyjską inwazją na Ukrainę (konflikt, który testuje prawdziwy powód istnienia Unii, jakim jest zapobieżenie wojnie kontynentalnej), Blok i jego początkowa iteracja skoncentrowana na ekspansji gospodarczej. szukał możliwości Stwórz własną armię ale Pomimo dryfu militarnego W dalszym ciągu polega na NATO i Stanach Zjednoczonych, aby chronić swoje granice z daleka. Historycznie region UE Negatywność wywodzi się z II wojny światowej i nazistowskich Niemiec okrucieństwa. Niemcy są największą gospodarką w bloku, więc Niechęć do wysyłania broni Poza swoimi granicami, lub w celu zwiększenia liczebności swojej armii, dyktuje politykę w innych częściach kontynentu.

Jednak częstotliwość niemiecka szybko się zmienia. W odpowiedzi na większe zagrożenia wzdłuż wspólnej granicy z Rosją oraz zwiększoną migrację z wojen i katastrof klimatycznych, Europejski Fundusz Obronny rozpoczął proces pozyskiwania 9,4 miliarda dolarów w 2021 r., który zostanie ukończony w ciągu najbliższych sześciu lat. Zastrzyk finansowy przyszedł w czasie, gdy blok zaczął opracowywać dokument europejski kompas strategiczny (opublikowany wiosną tego roku), określający ambicje w zakresie bezpieczeństwa wewnętrznego i zewnętrznego na nadchodzące lata. Jednak niektórzy uważają, że ten wysiłek został osiągnięty Już nie udało się z powodu ciągłych walk wewnętrznych.

Jednak rozpoczęcie poważnych dyskusji o stworzeniu 60-tysięcznej siły szybkiego rozmieszczania – wszystkich specyficznych dla Europy – jest naturalnym produktem ubocznym bardzo potrzebnego dzwonka alarmowego. Taki dryf wojskowy powinien być postrzegany jako korzyść dla NATO, czyniąc blok bardziej strategicznie zdolnym sojusznikiem Stanów Zjednoczonych, ponieważ wydaje się, że zwiększa on podział obciążeń i przenosi swój nacisk (i zasoby) na przeciwdziałanie Chinom.

Stare obsesje, nowi aktorzy

Blok mógłby również stać się siłą demokratyczną na świecie, nie tylko dzięki swojej sile finansowej i militarnej, ale także dzięki wartościom, które wspólnie wspiera. Jednak w tym celu UE będzie musiała przezwyciężyć poważne obawy wewnętrzne.

na przykład, Włochy, dawno temu „chory człowiek Europy”walczyli, aby zapobiec gospodarczemu wpływowi Chin na branżę telekomunikacyjną i przymusowi politycznemu, podczas gdy wielu z nich Ministrowie odmawiają wsparcia Ukrainie. Premier Polski Mateusz Morawiecki, w tym przedstawiciele Rumunii i Bułgarii, starali się komplikować Cele klastra klimatycznego. Francuski Bronił decyzji w sprawie rosyjskiego embarga na ropę Bo kandydaci nie chcieli zakłócać sprawy na wodach wyborczych. I uczynił się tyranem Wygrał premier Węgier Viktor Orban Ponownie wybrany w kwietniu 2021 r.

Nastąpiła fala nadziei. Słoweńscy wyborcy obalili swojego prawicowego premiera (34% głosów trafiło do opozycyjnej Partii Liberalnej, a 24% do byłej rządzącej Partii Konserwatywnej) w tym samym dniu, w którym Francuzi ponownie wybrali Emmanuela Macrona w zwycięstwie nad Marine Le Pen, Populizm i hodowca kotów. Jednak wybory we Francji były bardzo blisko. W zeszłym tygodniu RN . Le Pen Dostał dziesięć razy więcej miejsc w parlamencie Miało to miejsce zaledwie pięć lat wcześniej, wskazując na niebezpiecznie bliską zmianę w kierunku bardziej popularnego elektoratu.

Ponadto w ciągu ostatnich kilku miesięcy kraje europejskie: Szwecja i Finlandia witane w NATOA Oficjalne wsparcie członkostwa na Ukrainie W Unii Europejskiej, co utrudnia Rosyjscy oligarchowie uzyskają dostęp do swoich pieniędzy za granicąA Stopniowy zakaz sprzedaży rosyjskich produktów energetycznych. Włochy ze swej strony ponownie oceniły swoje zobowiązania gospodarcze i stosunki z Chinami, które rozkwitły w latach rządów byłego premiera Giuseppe Conte.

Wszystkie te wydarzenia pokazują, w jaki sposób Unia Europejska może pomóc w przeciwdziałaniu trwającemu globalnemu odstępowi demokratycznemu.

„pierścień ognia”

Niepokój to nic nowego w Europie, która przetrwała tylko ostatnią dekadę kryzys uchodźczyA Wyjście Wielkiej Brytanii z Unii Europejskieji ruchy populistyczne TerrorA kryzys zadłużenia (nawet gdy pojawi się nowy) i epidemia. Jednak od lat pięćdziesiątych zapewnia Europejczykom poczucie stabilności i nie wykazuje oznak upadku. Carl Bildt, były premier Szwecji, raz PowiedziałTrudno oprzeć się wrażeniu, że otacza nas nie „krąg przyjaciół”, ale „pierścień ognia”.

Wraz z nowym kryzysem uchodźczym, rosnącymi cenami żywności i gazu oraz masą problemów wewnętrznych, nadchodzące miesiące zdefiniują następny wiek w Europie. Barbarzyństwo i schizma to przeszłość kontynentu. Spójność demokratyczna to jej przyszłość. Unia Europejska nie jest jednym krajem, ale powinna działać jako jedność.

Kennetha R. Rosen Niezależny dziennikarz mieszkający we Włoszech.