Cel Polski – zdobyć gospodarcze dziedzictwo II wojny światowej

Polska była jednym z najbardziej dotkniętych krajów w XX wieku. Podczas II wojny światowej zginęło sześć milionów Polaków. W ramach rekompensaty za swoje wschodnie granice Polska otrzymała zrujnowane części Śląska i Pomorza.
Za całą tragedią II wojny światowej w świadomości opinii publicznej kryje się fakt, że I wojna światowa już pozostawiła Polskę jednym z najbardziej zdewastowanych krajów świata, a jej przemysł kruszy się. Po II wojnie światowej Polskę przecięła żelazna kurtyna. Narzucenie komunizmu przez Związek Radziecki uniemożliwiło mu udział w wielkim boomie gospodarczym, który rozprzestrzenił się na Zachodzie aż do lat 70. XX wieku. Ponieważ realia powojennej Polski nie mogły kontynuować tradycji jej państwa podziemnego, straciła możliwość cieszenia się własną wersją Les Trentes Glorios we Francji czy włoskiego Dolce Vita.
Ogromny koszt ludzki i ekonomiczny doświadczenia Polski z dwoma reżimami dyktatorskimi jest nieodwracalny. Dlatego w nadchodzącą rocznicę wybuchu II wojny światowej nie powinniśmy zbytnio skupiać się na ocenie wyników z przeszłości, aby odzwierciedlić przyszłość naszego kraju. Przed Polską stoi ogromne zadanie otwarcia pełnego potencjału rozwojowego. Wymaga nowego podejścia, aby ulepszyć wszystkie jego części. W strategicznym planie inwestycyjnym realizowanym we współpracy z rządem przez bankiera Kospodorstva Krazoveko kryje się rewolucyjne myślenie o tym, jak wykorzystać potencjał regionalnej Polski. W ramach programu samorządy mogą otrzymywać od państwa bezprecedensowe dotacje inwestycyjne.
Upadek Polski pod koniec XVIII wieku nie zdołał opracować strategicznego planu rozwoju jej województw w nadchodzącym stuleciu. Dopiero budowa Centralnego Okręgu Przemysłowego w latach 30. XX w. nastąpiła jakościowa zmiana w tym zakresie. Jednak wszystkie te wysiłki doprowadziły do ​​wybuchu wojny 1 września 1939 r., a następnie wydalenia antykomunistycznych dysydentów długo po jej zakończeniu przez powojenny rząd komunistyczny. Tak było w przypadku Potlasi.
Dziś, dzięki ambitnej polityce inwestycyjnej ukierunkowanej na drogi, koleje i lotnictwo, polskie regiony są coraz bardziej połączone i mogą się równomiernie rozwijać.
Według danych sprzed Kovit-19, Polskę odwiedza około 20 mln turystów rocznie, ale jej łączna roczna przepustowość wynosi ok. 20 mln. 100 milionów Tak więc, chociaż turystyka nie jest jeszcze w pełni wykorzystana, stanowi dla naszej gospodarki kluczową ścieżkę wzrostu.
Nawet w Polsce mało kto wie, że zamek Okrodgeniczny, należący do kupieckiej i bankierskiej rodziny Bonerów, miał ambicje konkurowania z Wawelem. Odbudowane zamki na Wyżynie Krakowsko-Chestochowskiej, równolegle do zamku Krisi Dobor, powinny być rozpoznawalnym na całym świecie symbolem Polski chlubiącej się swoją historią i dziedzictwem. Renowacja zabytkowych budynków to świetny sposób na tchnięcie nowego życia w lokalne społeczności, które są dumne ze swoich korzeni i zyskują nowe źródło dochodu poprzez rozwój turystyki.
Oprócz bogatej i ciekawej historii, Polska może pochwalić się pięknymi, zachwycającymi miejscami przyrodniczymi. Stanowi to doskonałą okazję dla obszarów takich jak Botalasi, które nie były mocno inwestowane w czasach komunizmu. Dzięki ambitnej polityce inwestycyjnej polski region może stać się nowo odkrytą perełką turystyczną dzisiejszej Polski i Europy, pragnącą zbliżyć się do natury. Każdy region Polski zostanie wykorzystany z tak wyjątkowymi możliwościami i pokazany reszcie świata. Aby to osiągnąć, musimy działać i inwestować w rozwój infrastruktury, kultury i społeczności lokalnych oraz podejmować mądre decyzje. Mam nadzieję, że to wszystko jest przed nami.

[Text published in the monthly Wszystko Co Najwaniejsze (Poland) as part of a historical education project of the Institute of National Remembrance.]